بنده خدایی می گفت قدیما آدمایی بودند که تو قنوت نمازشون دعای ابو حمزه رو میخوندند، شایدم الانم باشن ، ولی من ضعیف الایمان چندسالیه که این دعای زیبا رو چند قسمت کردم و خداییش که خوندنش رنگ سحرامو یه جور دیگه می کنه ، چند شب پیشها که رسیده بودم به این فرازها، حسابی تکون خوردم:

...یا شاید مرا در مجلس علما، نیافته‌ای پس خوارم کرده‌‌ای  اَوْ لَعَلَّکَ فَقَدْتَنی مِنْ مَجالِسِ الْعُلَمآءِ فَخَذَلْتَنی

اَوْ لَعَلَّکَ رَاَیتَنی فِی الْغافِلینَ فَمِنْ رَحْمَتِکَ آیسْتَنی اَوْ لَعَلَّکَ

یا شاید مرا در زمره غافلانم دیده‌ای پس از رحمت خویش بی بهره ام کرده‌ای یا شاید

رَاَیتَنی آلِفَ مَجالِسِ الْبَطّالینَ فَبَینی وَبَینَهُمْ خَلَّیتَنی اَوْ لَعَلَّکَ لَمْ

مرا مأنوس با مجالس بیهوده گذرانم دیده‌ای پس مرا به آنها واگذاشته‌ای

آره واقعا شاید چون تو مجلس علما شرکت نمی کنم انقدر خوار شدم ، انقدر غافل و بی بهره از رحمت خدای مهربون ،آره شاید چون وقتم رو با مجالس بیهوده میگذرونم ، پای برنامه های چرت و پرت و بی و سروته تلویزیون و ببخشینا سر زدن به بعضی وبلاگای بی محتوا میگذرونم انقدر عمرم داره اینجوری به بطالت میگذره!

راستش از اون روز تصمیم گرفتم تماشای تلویزیون و وبگردیمو خیلی کم کنم ، دیدم چقدر وقت زیاد میارم برای مناجات و دعا و خلوت با خدا و چقدر فکرم موقع نماز و دعا آروم تره!

خدا جون به خاطر همه اشتباهاتم منو ببخش و از خواب غفلت بیدارم کن

ا